BEYAZ GÖMLEKLERLE OMUZLARDA TAŞIYIN BENİ

Her madenden çýkýþta kapkara duþ alýrdýk kömürlenmiþ sabunla,
artýk son kez yýkanýyoruz kapkara suyla, kömürlenmiþ sabunla…
Kömür kokusu yok beyazlar içerisinde dualarla…

Hep düþümdü iþe giderken beyaz gömlek giymek.
Hiç beyaz gömlek giymedim iþe giderken, þimdi bembeyazlar içerisindeyim.
Son arzum, isteðim sizlerden: “Beyaz gömleklerle omuzlarda taþýyýn beni!”

Acý kocaman,
yürekler bitkin,
umutlar kapkara zift gibi, katran gibi;
bebeler, kadýnlar, analar yürekleri kömür kesilmiþ;
yeraltýndan her çýkan karartýya ne olur yaþa diyor,
ne olur bir nefes ver diyor,
yýkýyor acýlarý yurdun her bir yerini.

Can dayanmaz yüzlerce kömür karasý cansýz emekçiye,
can dayanmaz bu kahýr dolu yaþam mücadelesine;
gece karanlýk,
umut karanlýk,
karanlýk kömür;
kömür, ekmek emekçiye…

13 Mayýs 2014;
saat 15.30,
yedi yüz seksen yedi madenci
girdik madene bir dilim ekmek için,
umut geri dönmekti,
geri döndük birer birer
yüzlerce kömür karasý cansýz bedenlerle…
SÝZLERÝ UNUTMAYACAÐIZ! YÜZLERCE YIL!

STÜÇK13 Mayýs 2014

Sosyal Medyada Paylaşın: