Sensiz Son Şiir

çimden kopup gelen bir korkuydu sana asik olmak.
Dalgalarina kapilip sürüklenmek bir sal gibi ufka dogru.
Bu yüzden gecelere gizlerdim gözlerinin essiz isiltisini.
Geceleri dizelere gizlerdim sonra.
Saçlarindan yola çikardim sessizce.
Uzun ve yorucu bir yolculuk olurdu parmaklarima.
Yumusak dokunuslarda alevlenirdi dudaklarin.

Dudaklarin içimi isitan bir masaldi annemden dinledigim.
Bütün bir gün seni seyredebilirdim.
Gözlerin gözlerimde yankilanirdi.
Gözlerim sessiz çigliklarla gözbebeklerine kosardi.
Kaybolurdum.
Her defasinda çekip çikarirdin beni
acinin derinlestirdigi dipsiz kuyulardan.
Beni "SENINlestirirdin".
Dudaklarin ates,dudaklarin volkan gibi yakardi.
Ruhum yükselmek isterken ölüme,
her defasinda beni çeker alirdin.
Dudaklarin alirdi beni,gözlerin alirdi.
Benligim olurdun.
Yüregim olurdun.
Gökyüzünden bir parçaydin sen.
En güzel maviden kesip almistim seni.
O günden beri sonsuzmus gibi meydan okuyup her kiyamete,
dilek yerine seni tutmustum yildiz geçislerinde.
Her seni diledigimde daha çok senin olmustum.
Uzaklardan,nehirlerden bir sarki mirildaniyor yalnizlik...
Soguk gecelerden biri
Soguk ve sensizlik dolu
Saçlarin,ellerin yok yanimda
Sensiz ölüm gibiyim...
Gözlerinin dokundugu her yer aciyor bebegim.
Biliyorsun sensin silemedigim aklimin en uzak köselerinden.
Sen gittin ve mutluluk ta kalkti tedavülden.
Içimde öldügün günden beri
Geceler uzun
Geceler, sonsuz düsler
Ayrilan ve bir daha hiç birlesmeyen eller
Bir gece "küçük bir hikayeyle biten"
Ölümsüz sandigimiz sevismeler
Gecelerden biri
Bir son daha istiyor Tanrilar uzaklardan
bir son daha
Kurban araniyor sonsuzluga...
Gökyüzünden bir yildiz kayiyor
Dere kiyisindaki taslar parildiyor
Ve her gece bir yildiz
Bir ayrilik
Kaçamadim sensizligimden, bu son olsun bensiz...
Ve
Bu son siirim olsun sensiz..
Sosyal Medyada Paylaşın: