Bakýþa düþen zaman arasý uzlet sarýyor
Kadraja takýlan kýrlangýç kanadý minnacýk
Gelgitlerin derin koyuluðunda saklý yaþam
Gülüþe uzanmakta ölümsüz sevgiler
Dünyaya açýlan yollar kalabalýk
Mülteci kampýnda insan yoklamasý
Her karede gösteriþsiz sokak aralarý
Yürek gümbürtüsüne iliþkili yorgun sineler
Yine de görkemli düþlerde dönmekte filmler
Gündüz gösteriminde matine sýrasý
Pencere kenarýna çarpmakta gün ýþýltýlarý
Rüzgar kendi melodisiyle iç içe
Parlayan zühre yýldýzýnýn ardýndan gitmekte
Kalender kanunu
Hayat ýskalanmýþ dilde
Düzünden okuyor yavaþ yavaþ
Gelmiþ geçmiþe güftesini
Ýyi ki kimsenin hayatý kimsenin deðil
Tek baþýna ömürlük yaþamak gerek
Hedefine taþýnmýþ alýn yazýsýný
Sözsüz ya da avaz avaz durup düþünsek de
Yanýmýzda olan da bizimle deðil
Kýzýlýmsý tana sürülmeyen güneþ
Vaktinden önce doðmuyor derler
Ki, güneþin gölgesinde aranan iz
Ahrazda saklý
Kýpýrtýsýz kalbe öyküsüz geçeni görmedim hiç
Yolculuk merhalesinde sabýra süvari gerekir
Menzilde yer bulmayan mutluluðun
Alacaklýsý olsan da düþme peþine.
Ýçimiz geçmiþ
Karþý kýyýlarda
Göz cam kenarýnda dalýp arasýra rüya görmeli
Niyette umut yýðýnlarý farklý yükselir
Beklentiler bile baþka desende
Kimi biraz ’huzur’ der kimi ’aþk’
Her gönle düþense deðil sevgili
Çok kez ’bana sen lazýmsýn’ denilen bahar
Sadrýn doruklarýnda aranýr hece hece
Kýþlar incitmezken cemre folunu
Harlý dað yamaçlarýna çöreklenmiþ
Suretler üþür, ben üþürüm
Kum çölde yüklü deve tüyüne
Ýçlenmiþliðin bahanesi iklime
Sahrayý gözünde büyütmeden doldurur içini
Bilge gökyüzüne çevirir baþýný
Göðsünde sýrrý
Heybesinde yoklar hile yalaný
Deve küçüldüyse göze has deðil
Uzun gecelerin sabahý müjde
Kendini örtenle kalýcý deðilken
O bile baþýný alýp gidici
Ýrtica etmekte akþam üstüne
Kurumuþ çeþmenin ýssýz baþý
Susuþunda hüznü sulu sepken
Yaðmur kokulu serap öper dudaklarýndan
Vurulan gözlerinde
Kaybediþi delikanlýca
Demler acýyý
Damla ise hasreti.
Nezahat YILDIZ KAYA