Yine baþým dumanlý, yine efkârým demli
Alaflý yüreðimde daðlar kurulmaz babam
Yine aþar zamaný mahsur bakýþým nemli
Seðirtirken boþluða gözüm durulmaz babam
Hani derlerdi hep ya; toprak seninle inler
Saðanak iklimlerde aðýdýný gök dinler
Ne derlerse desinler, açýlýp; arþýnlý yer!
Baðrýmdaki avaza canýn sarýlmaz babam
Kimsesiz sitemlerim heybetlenir üstüme
Bazen bölük pörçüðüm gölgemde küme küme
Dört yanýmdan sararken hasretin tümden tüme
Yakasýndan tutarým sabrým yorulmaz babam
Aralýk ayazýnda soluðum kesilince
Dünde kalan geceyi takvimlerden silince
Kýrýlýr dal budaðým kývranýr ince ince
Dolama hislerimde özlem karýlmaz babam
Ne çare! Kalk demeye... Varýp, sessiz sedasýz
Aklýmdan geçenleri duyurmadan nidasýz
Kaç senedir selamsýz arda koyup vedasýz
Bir kez olsun dönerek halim sorulmaz babam.
Nezahat YILDIZ KAYA
Güfte ve yorum: Muhammet Baylan