HÜZÜN

HÜZÜN

Günlerden pazar,
Ýkiye bölünmüþlüðün verdiði yalnýzlýkla
Hüzün kaplamýþtý içimi ! kendimle baþbaþayým.

Ortam sessiz ve sakin
Sanki insanlar sonsuza dek susmuþcasýna,
Ve ben yalnýzlýðýmla baþbaþayým!

Sonsuz ufuklara bakarak, huzuru arýyorum.
Bulutlarýn arasýndan Güneþ;
Yalnýz deyilsin dercesine, yüzüme gülümsüyordu.

Rüzgar esintisiyle þarkýlar mýrýldanýyordu.
Otlar sa dans edercesine coþku seli,
Aðaçlar sa coþkuya ortak.

Kuþlar cývýltýlarýyla,gökyüzünde süzülerek,
Bizde varýz, haydi hep beraber dansa, dergibiydiler.
Bu yalnýzlýðýmda ne asaletli ne asil bir davettir bu!
Ýnsaný sonsuz bitmeyen huzura çaðýran.

Meðerse ne kalabalýkmýþ Dünya
Saf, çýkarsýz,karþýlýk beklemeden.......Sonsuz huzur verenmiþ DOÐA

GÖNÜL KARA





Sosyal Medyada Paylaşın: