GÖK YÜREKLİ O ADAM (BABAMA)

Gün, egemen iklimlerin toz bulutu,
Yeknesak gölgelerini rahmet bellemiþ yükü aðýr
Ve esefle kýnarken yer gök:
Olmazýn oluru düþ kýrýklarý velhasýl demli
Bir acýya mahal vermekse maharet,
Ýstikrarý anlýk bir tükeniþ kadar
Hicap yüklü tahakkümlerdeki kaybolmuþluðu
Gölgesi kayýp insan ýrkýnýn
Ve belli belirsiz bir yenilgi,
Cenge çýkmýþ rahvan yetileri,
Ýpliði pazara çýkan eloðlu.

Görmezden gelip de esefle kýnarken
Hacmi engin münafýk öngörüleri:
Yerli yersiz ne çok kelam,
Var yemezin heybesinde o koruk anlamsýz tezahüratý
Anlýk öfkesi nasýl da dönük yüzü garba:
Asýlsýz bir si mge þu elimdeki bildirge,
Ýnsanlýktan istifasýný vermiþ kim varsa
Hani olur da çýkar yoluma.

Meylettiði bir karartý hepi topu,
Gönlün ýþýðý tek perde;
Dünya ile düþlerin arasýna gerdiðim,
Belli ki bariz tüm olup biten:
Kan aðlarken yürekler
Yakýþýr mý bize, kahkaha yüklü öbek öbek
Devri âlem, gönüllü gönülsüz ne çok tahakküm
Gök kubbe bile dinginlikten çok uzak,
Çeperinde i mgelerin ne çok tantana,
Düþ kýrýðý satýlmýþ payelerde dönen nice dolap.

Hikmeti atlas bir yorgan
Þu varlýksýz yüreklerde kýrarken yerli yersiz,
Olur da düþer yolum rehavet bildiðim
Hüzün kadar yeknesak bir tüketilmiþ kadar
Uzak kýlýnan mutlu hücrelerde kanýksanmýþ
Haddinden fazla ne çok esinti, bulutlar kanarken
Elimde boþ bir çerçeve, kýrýk ucu ve kýrpýk
Þu siyah beyaz resim:
Gülerken gök yürekli o adam,
Haznesinde gönül birlikteliði kadar kutsal
Ve ayan beyan.

Uzaklardan çaðýrýr adýmý yerli yersiz
Kulaðýma çalýnan þu ezan sesinde saklý dualarým,
Ermeden nihayete pervasýz yolculuðum.
Ve bukle bukle saçlarým, gözlerim nemli
Dokunmak nasýl bir hikmetse sevgiye,
Her daim rahmete hasret.

Coþkularýn dinginliði adsýz bir þarkýda saklarken adýmý
Ve isyanýmý bastýran asýlsýz bir serzeniþ:
Sevdiðim ilk insan annemden sonra,
Dört gözün esirgediði ne çok sancý,
Bilsem de asla göremeyeceðimi
Rüyalarýmda saklý babasýz i mgelerim.

Sosyal Medyada Paylaşın: