Korkuyorum... Gelmenden deðil tekrar gitmenden... Gitmek isteyip,istemeyeceðinden... Ve bunu hiçbir zaman bilememekten... Bir sonraki vedaný hazmedememekten... Belki de; Kaçarak sevmekten.... Gitme istiyorum. Usulca,ve en derinden... Ama gitmemen için gelmen lazým, Biliyorum. Sesimle yüzünü okþuyorum sen giderken. Belki gitmez diyerekden... Ama sen sadece gülümsüyorsun... Bilmiyorsun ki; Mimiklerinle ciðerlerimi söküyorsun... Dönmüyorsun... Ne haldeyim görmüyorsun. Gidiþlerini içime sýra sýra dizdim... Sonra bekledim, Belki bi umut dedim. Bak,yine çok hüzünlendim... Çünkü ben tereddütsüz sevdim. Tahmin edebiliyorum, Seni ne kadar özlediðimi bilsen, Gecelere sýðmadýðýný, Ayný þarkýyý defalarca dinlediðimi bilsen, Gelirdin, Biliyorum...
Eda Erdoðan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
EDA ERDOĞAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.