boþ geçen bir hayatýn üstünden tam yirmi altý yýl geçti yaþamýþýz öle böle derken bunca sene karþýlaþtýðýmýz onca güzel þeyin yanýnda gölgesinde kalan bir yýðýn yýkýntý
ve bir nisan ayýnýn ikinci haftasý günlerdense cumartesi akþama çalan bir an gök yüzü kýzýl bir yaz edasýnda tanýdým seni
nisanla gelen yazýn mutluluðu gibiydin içimde doðayla ayný anda açan kayýsý aðaçlarýnýn çiçekleri sen diye müjdeliyordu aþký gör diyordu gönlüme o senin çiçeklerin kayýsý aðacý sana açtý meyvasý senin hadi uzan uzan da tut dalýndan ayrýlma ayrýlma kapansada tomurcuklarý/ içinde bükül çiçeðine saklan kokusunda beslen bir daki nisanlara eriþ
tutundum bugun olanadek bir an bile býrakmadan ama bazen aþk acýdýr çiçek kurudur bazen saklayamazsýn ufalanýverir avuçlarýnda sayfalar dan dökülüverir kuru bir gül yapraðý gibi
þimdi yaþarken ben, nisanlarý atlayan seneleri yaþýyorum ve içimde bir buruk mýsra ile nerde bir kayýsý aðacý görsem kaçýyorum
Uçuk.........
Sosyal Medyada Paylaşın:
Uçuk Şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.