eski den evimizin önü mahallemizin þen sesi yetmiþ yedi dað öteden sireni duyulan uzun siyah tirenlerin yýlan gibi kayýp yanaþtýðý bir istasyonumuz vardý
ilmek ilmekti raylarý gönlümüze örülen güzel hayatlarý sanki birbirine baðlardý
ayrýlýðý hele bir sezsin hele bir hissetsin bir görsün gýkýný çýkarmaz kara yýlan bilir sanki demir halatlarýna bir ayrýlýðýn baðlanacaðýný anlar sanki koca istasyonda bir ayrýlýðýn olduðunu sessizce yanaþýr tek bir düdükte çalmaz istasyon görevlisi tek bir siren çalmaz makinist alýr gider umutlarý
kalkýþýnda her zaman ayný hüzünlü ses raylarý ýslatan göz yaþlarý öyle bir aðlatýr ki o raylarý öyle bir inletir ki yeri göðü yürek dayanmaz hasret dayatýr gücünü can dayanmaz
þimdi son sevda dan son sevgili den sonra çýktým karþýna ayaklarým raylara saðlam basýlý zincirlerle baðladým karþýndayým al al beni de götür kara tiren sevdiklerimi nereye götürdüysen beni de götür...... beni de götür......
Uçuk.. Sosyal Medyada Paylaşın:
Uçuk Şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.