Bir tren garında
Adam gara gelmiþti
Kadýn bekliyordu, dakikalar sonra deðiþegi hayatýný
Tren gelmek üzereydi
Saat dokuza çeyrek vardý
Bankta oturmuþ geleceðini bekliyordu kadýn
Adam geleceðine gidiyordu yorgun adýmlarla ...
Birbirinden haberi olmayan iki hayat
Ýki yürek
Ýki beden...
Kadýnýn sol tarafýnda simitci vardý
Gevrek simiiit diye bagiriyordu kulaklarý saðýr edercesine
Diðer banklarda uzanmýþ yaþlýlar, iþçiler
Saklanmýþ kaçakçýlar ve oyun oynayan çocuklar...
Adam yavaþ yavaþ yaklasiyordu geleceðine
Geleceðini bekliyordu kadýn usulca
Saat dokuza beþ vardý
Adam kadýnýn basucundaydi
Çevreye bakýyor
Çözmeye çalýþýyordu kalabalýðý
Elini cebine atýp bir sigara içmek istedi
Son sigarasini paketten çýkardý
Dudaklarinin arasýna kitledi
Ve yaktý sigarasini...
Kadýnýn yanýna oturdu hissettirmeden
Kadýn dalmýþti uzaklara
Yarý uyukluydu
Geçmiþini topluyordu önünden geçen kesit kesit anýlarla
Birden keskin ve boguk bir koku hissetti
Kendine gelip adama baktý
Tam da aðzýný açýp gözünü yumacakken
Adamýn bakislarinda donakaldi
Baktý, baktý, baktý...
Sakýnce, usulca...
Tren aðýr aðýr geliyordu
Sanki o aný bozmak gelmiyordu içinden
Adam kadýna
Kadýn adama bakýyordu
Kadýnýnýn beyninde acabalar, belkiler uçuyordu
Acaba o mu?
Çocukluk aþký Kemâl mi bu...
Belki de o’dur
Adam tanimisti kadýný
Dudaklarinin altýndaki ben’den tanimisti kadýný
Cevriyeydi bu.
Ýkiside yüreklerinin kuytusunda kaybettikleri aþklarýný yeniden bulmuþlardý Tren aðýr aðýr geliyordu
Bekçinin duduguyle irkildiler
Adamýn saçlarýndaki aklar neler çektiðini gösteriyordu
Kadýn içinden ne kadar da yorulmuþ hayattan diyordu
Adam dikkatlice kadýna bakýyordu
Kadýnýn yüzünde yýllarýn yarattýðý yorgunluk vardý
Yüz hatlarýnda belliydi
Ýkiside yerlerinden kalktilar yavaþ yavaþ
Adam kadýnýn gözlerinin içine baktý
Gidelim mi? dedi
Kadýn aðlamaklý bir sesle;
Evet gidelim dedi nereye demeden
Sorgusuz sualsiz evet dedi
Adam tuttu kadýnýn ellerinden
Ve ilerlemeye baþladýlar kara trenin yasak kompartimanlarina doðru
Binecekler artýk geciken trene,
aþk yuvasý kompartimana
Ýlerlediler, ilerlediler, ilerlediler...
Trene bindiler
Trenin kapýlarý kapandý
Tren aðýr aðýr hareketlendi
Dumanlar yukseliyordu bacalarindan.
Onlar mutluydu
Diðerleri mutluydu
Tren mutluydu
Onlar gecmislerini toplayýp geleceðe yola koyuldular
Onlar geçmiþi siper etti umuda
Biz bir türlü doðru bakamadik geleceðe...
Bir ben bir de simitci kaldýk garin unutulmuþ bir köþesinde
Simitci simit satamadi diye uzulurken
Ben ise umudu baþka bir kara trene baðlamýþ bekliyordum
Umudun hat safhada olduðu saatlerde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.