Kýlýðýndan kýyafetinden utan ey dünya
Bir yakýþmazlýk daha almýþsýn koynuna
Bu anlatýlmazlýðý hangi kul söyleyecek Allaha
Masumiyetli kelimelerin de yok artýk
O kadar çok ýrgatý oldun ki zulmün
Çiðneyip durdun her cümlede
Hep bedel gözeterek
Ey dünya
Alýp bir ucundan tutarak silkeleseler
Luzumu olmayan hallerdir diye dökseler
Kaç kimse kalabilir üzerinde
Kaç nefes buda benim insafýmdýr diye
Ýliþtirebilir bir haklýlýða
Göðsünü gererek
Sen busun iþte
Koðuþturulup bilindiðin de
Acýdan gözyaþýndan ve mýzmýzlanmaktan
Kimseyi beri tutmadan
Hiza verirsin yalanlýðýna da
Raðmen yaþanýrsýn hep