Toprak utançtý
Yüzü yer eden gözleri içine çekerken
Mütereddit bir sesle uyanýp konuþanlara
Tarih iðrenilecek bir vakit ayýrmýþ
Zoraki susmuþtu eþdeðerini ararken
Kan terliyorken Gazze
Hain elleriyle kalbini arýyordu göðsünde
Ýnsanlýk nesli
Figanýný kesmiþti bülbül
Kendinden çok efgan edeni duymak için
Miladý müphem bir resul anýmsanýyordu bu demde
Sanki zulmü söylememiþçesine
Vicdanlarý sýzlatan bir müjdeyle
Dört element mütalaa ediyorken bu kahrý
Su arlý bir Kýzýldeniz olmayý diledi ilkin
Toprak debelenmek istedi üzerinde ki Ýsraili
Hava çekip gideyim dedi zamandan
Ateþ kendini yakanlara baktý ve
Hýzlandý daha bir
Ve emri mutlak ý bekledi
Ýçli bir türkü gördü bu temaþayý
Ýnsanlar dünya balkonundan sarkmýþlar
Yarý bellerine kadar eðilmiþlerdi
Görmek ve utanmak için
Ýnsanlýðý aðýr gelenlerse daha içerlerde
Gözlerinin denizlerini boþaltýp
Boðulmayý bekliyorlardý
Çürük yumurta ezik domates
Ve el gibi taþlarla yüklenselerdi daha önce
Ýsrail sönecekti
Zulmü endam edemeyecekti oysa
Tükürüklerini esirgememiþ olsaydý
Ýyi insanlar