Kýskanýr seven yürek Elinde deðildir Þüphe girdimi içine Kemirir durur lime lime Kördüðüm olur düþünceler Hangi ucu tutsa elinde kalýr Çözülmez düðümler…
Ýki ses çýnlar kulaklarda Biri diðerinin tezini çürütmek ister Sabýr zýrhýný sürersin önlerine Güven kýrbacý þaklar ortalýk yerde Kaçýþýrlar en kuytu yerlere Sinerler bir köþeye…
Sabýr zýrhýn delik deþiktir Sýzar sinsice içeriye Güneþin ortasýnda þimþekleri çaktýrýr Saðanak yaðmur olur kelimeler Yakar dudaklardan dökülürken Yandýðýn kadar yansýn istersin o an Sen kül olmuþsundur O da kül olmalýdýr…
Üzülürsün üzdüðün için Aðlarsýn aðlattýðýn için Hatta senin için daha çok yanar Onun yandýðýndan Lakin inkâr edemezsin gözün gördüðünü Açýklamalar tatmin eder gönlünü Þüphe, sisler ülkesine göç eder Kýskançlýk yarý yolda can verir…
Ardýndan bir soru bomba gibi düþer ortaya ‘’Beni seviyor musun?’’ Ýþte o an çýldýrýrsýn yeniden Sevmeyen kýskanýr mý? Sevmese iþi ne senle? Sorsana önce kendine…
‘’Seni seviyorum.’’ Kalem, kâðýda yazar Dudaklar oynar, dil söyler Sen, sen ol inanma sakýn yazana, söyleyene Þüphe etme Tavýrla, davranýþla, duruþla Sevgiyi ispatlayýp, sergileyene…