Yüreðimi bilmesen, der miydin “Naif yürek” Beni böyle metheden okuyucular gerek Gönül susuzluðunu sayfamdan gidererek Doya doya þiire kanmandan onur duydum.
Kelamým dert olunca benden önce devrildin Neþemde keyiflendin, kederimde savruldun Her mýsrada mest olup, her hecede kavruldun Ýmgenin ayazýnda donmandan onur duydum.
Yüreðimden öpünce, yüreðim bir hoþ oldu “Gönlüne saðlýk” dedin, acýlarým kayboldu Beni arþa çýkardýn inan gözlerim doldu Haddini bilip, yere inmenden onur duydum.
O kadar çok övdün ki, dedin; þair kudursun Birisi kalemimin baþýna biraz vursun. Daha çýrak deðilim, ustalýk þöyle dursun Senin beni bir þair sanmandan onur duydum.
27 ARALIK 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Sade Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.