Deseler ki; “Hayatta unutmadýðýn an” ne? Senle geçen her aný, unutamam ki Anne…
Son hamlende içime attýn hüzün tohumu Bu hüzün sarmaþýðý beni sarmalar artýk; Yokluðundaki tufan savururken ruhumu Gönül vuslat gününü, düþleyip, dalar artýk. Kapanmýyor bu yara, günbegün azar oldu Toprak evin olalý, buralar mezar oldu.
Gökteki bulutlarý gözüme asýp gittin Sana rahmet umarak düþüyor her damlasý, Sinendeki közleri sineme basýp gittin Sana cennet görünür, bana dünyanýn yasý. Gülemem… Sensiz yaþam kýzýyorken ömrüme, Her nefeste Azrail sýzýyorken ömrüme.
Sözlerin kulaðýmda, duâlarýn mirasým Hayalin kanatýrken kabuk tutar mý yara? Bilmem, biter mi bir gün, bu tükenmeyen yasým Suretinle suretim mýhlanmýþken duvara. Artýk her gecem kahýr, artýk her gün âh bana Hayat fýrtýnasýnda yok artýk penah bana.
Pýnara döndü gözüm, oysa daha çiy idim Sen kokuyorsun diye ýslanmaya razýyým; Kýrk yýllýk çocuk iken, bak bir günde büyüdüm Geriye döneceksen uslanmaya razýyým. Ben hâlâ küçüðünüm sakýn görme dev beni, Saçýmý okþayýver, rüyalarda sev beni.
Dindi mi acýlarýn, eriþtin mi rahata? Rahat ettirmediysem, hakkýný helal eyle; Dilerim rahmetinden misline misli kata Allah’ým! Yer altýný Anneme zelal eyle. Gönlümü söylediðin sözlerle avuturum, Ecel gelene kadar sanma ki unuturum.
Deseler ki; “Hayatta unutmadýðýn an” ne? Senle geçen her aný, unutamam ki Anne…
10 HAZÝRAN 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Sade Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.