Bir günün gecesinde, güneþi düþlüyorken Kavuþmadan sabaha, ben çekip gideceðim; Gönlümde olan þekli ömrüme iþliyorken Çok büyük derken saha! Ben çekip gideceðim.
Ruhum nedamet edip kendini salt ederken Nefsim sefa peþinde, her türlü halt ederken Gönlümü esir alýp kalbimi alt ederken Davranmadan silaha, ben çekip gideceðim.
Önüne bir kýlavuz, gemine bir Nuh gerek Harap olan bedene ilahi bir ruh gerek Samimi niyet ile tevbe-i nasuh gerek Derken bunca günaha, ben çekip gideceðim.
Et kemik deðil isem, süslediðim deri ne? Dünyama ne getirdi, ahrete gideri ne? Her an alýp verdiðim nefesin ederi ne? Biçemeden bir paha, ben çekip gideceðim.
Gözlerim takýlýnca biraz daha ileri Vatan orasý derim buralar gurbet yeri. Candan azad olunca, ruh denilen cevheri Teslim edip Allah’a, ben çekip gideceðim.
04 EKÝM 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Sade Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.