İLK GÜLÜCÜK -2-

Ben hiç gülmüyordum aþkým
Hiç komik olaylar yoktu hayatýmda
Ta çocukluðumdan itibaren
Hayatýn acýmasýz tokatlarý þakladý...
Bembeyaz pamucuk yanaklarýmda.
Yine de kendi kendime hiç acýmadým
Dimdiktim,müdafi!
Çok iyi koruyup kolladým
Herkesten de çok
En çok da kendi kendimi.
Yok aþkým yok!
Eðer ben bunlarý anlatýyorsam...
Nedeni bil ki...
Öldün.
Ama sen bende yeni öldün!
Ölmemiþtin.
Analýðýmýn fettan gülüþü geliyor aklýma...
Fýrsat bu fýrsat daimi çimdikleri...
Of nasýl da acýtýrdý.
Sonra buz gibi bakýþlarý...
Ondan ödüm patlardý.
Çoktan beri hala dimdik ayakta..
Yaþayýp duruyor
Takdiri Ýlahi.
Seninki ne bana aþkým?
Beni seviyorsun demek ki...
Hep öyle diyorsun...
Tamam sana inanýyorum?
Ama sen ölmeden ölmeyi tercih edenlerden idin?
Öldün.
Ama öldü dedikleri zaman deðil!
Sen bende yeni öldün
Ölmemiþtin.
Ama artýk ben..
Ama artýk ben...
Neyse demiyeceðim boþ ver!
Sadece susuzum...
Sadece uykusuzum...
Ama çok yorgun...
Bir de kör.
Seni seviyorum.
Önceki gece babamý gördüm rüyamda..
Yüzü gülüyordu...
Bana hitaben buralarda..
Duramayacaðýmý söylüyordu?
Hayra yordum
Nasýl mutlu oldum...
Tam otuz dört yýl önce ölen babamý
En çok üç kez rüyada görmüþtüm.
Aþkým sen iyisin deðil mi?
Üzülme her þey...
Takdiri Ýlahi.
Her þey en güzel yani.

18.03.2008.Ýzmir.
Müfide Decdeli.
Sosyal Medyada Paylaşın: