CAMLAR…
Ben /seni usulca öperdim
Sen/ giderdin
Buðulu sokaklarda kalýrdý nefesin
Yaslanýp gölgene
Camlara bakardým…
Gökte ay
Güvertede bir martý
Gece vakti
Garip kalmýþ bir þubat…
Simitçiler birazdan açacakken tezgahýný
Serçeler hem de sürü sürü konacak yere
Sisli bir Ankara’nýn kenarýna
Suskunluðunu bozacak caddeler ve otomobiller…
Usulca düþlerin düþecek ellerime
Ufak en ufak kokunla
Upuzun bir hayal kurmak için
Ulu bir çýnar olacak uzak olan o deniz…
**
Rimeli akmýþ konuþmalar
Ruhu dinlendirmez bilirsin
Ranzada boþluk uyumaz
Rakamlar dökülürken takvimlerden….
*
Þimdi hangi þiir uyutur ki þu yastýðý
Þubat üþümesi bir resimsin
Þakaklarýnda gülümseme -benim seni öpüþüm-
Þurada saç tellerin düþmüþ-ki resmin o emanet-
Yaþlanýyor her þey daralýrken hayat
Yemyeþildi oysa geliþin
Yaný baþýmýzda karanfil kokulu rüyalar gibi
Yeni kitaplarý okuman gibi
*
seni usulca öperdim
giderdin
Buðulu sokaklarda kalýrdý nefesin
Yaslanýp gölgene
Camlara bakardým…
*
Ýlkin üþürdüm
Ýklimlere inat seni yaz gibi sararken yorganýma
Ýyileþmek için iki dize sarardým yüreðime
Ýrkilsem de sabahlarý…
Sen bana gülümserdin resminle
Sonrasý sonsuzluk olurdun
Sabahlarým ve serçelerim…
Saatler hep seni gösterirken
Sus hep orda kal ýsýt beni takvimlere inat camlarýmý