ŞİİR BİZİM NEYİMİZ?

Acýsý, tatlýsýyla geride býrakýlan
Þiir bizim neyimiz, mâzideki izimiz?
Dünden beri dinlenir bestesi, güftesiyle
Þiir bizim neyimiz, hem sazýmýz, sözümüz?

Gece gündüz çalýnýr evlerde ve araçta
Vazgeçilmezimiz oldu her þartlarda süreçte
Bizimledir her zaman kederde ve kývançta
Þiir bizim neyimiz, hem þarkýmýz, türkümüz?

Kulaklardaki küpe gerdandaki incimiz
Gönüldeki sevdâmýz yürekte ki sancýmýz
Gelin ata binerken neþemiz, sevincimiz
Þiir bizim neyimiz, düðünümüz, toyumuz?

Daha da güzelleþsin kýna yakýn eline
Seðmenler sahip çýkýn gelin giden geline
Nâmahrem el deðmesin duvaðýnýn teline
Þiir bizim neyimiz, gelinimiz, kýzýmýz?

O çetin kýþ günleri acýlarý dindiren
Havada uçan kuþu kanat çýrpýp indiren
Dört mevsimin dördünde ruhlarý dinlendiren
Þiir bizim neyimiz, baharýmýz, yazýmýz?

Yeri geldiði zaman o öyle bir teber ki
Bazen uzaktan gelen öyle güzel haber ki
Dokunsan hemen inler öyle nâzik, kibar ki
Þiir bizim neyimiz, sitemimiz, nazýmýz?

Kekliklerin öttüðü kekik kokan daðýmýz
Bülbüllerin konduðu; var bahçemiz, baðýmýz
Bizleri biz eyleyen elimiz, ayaðýmýz
Þiir bizim neyimiz, kulaðýmýz, gözümüz?

Dertsiz gibi gözükse derdi vardýr onunda
Onca çile yoðrulmuþ gizlenmiþ ses tonunda
Sormaya hiç gerek yok anladým ki sonunda
O bizin her þeyimiz, dünden beri özümüz...?

27/12/’15
Hanifi KARA

Sosyal Medyada Paylaşın: