bakmadan içime anlar beni þu duvarlar yüz(k)ümdeki lal lisandan kaç hüzün peydahladýðýmý o kadar eskittim ki yüzümü þu taþ duvarlarda dönüp baksalar dördüde beni kendi sanacak kendileri kadar hissiz kendileri kadar sessiz oysa kaç kadýn kaç çocuk yuvarladým mahzenime onlar kadar
pes dediðim yetim vakitlerde çarpýp çarpýp geri döndüm yü(ö)züme dehlizimdeki aðuyu hapsettiler içlerine gözlerim aleve dilim küfre döndüðü o melun gecelerde kaç hayal çizdim yüzlerine olmadi sil baþtan dediðim kaç özlem kaç hasret yýðdým oyuklarýna kaç kez baðýrdým sýfatlarýna kaç kez yenildim sýrtlarýnda kaç kez geldiler üstüme dörde bir dozaþýrý yalnýzlýklarda yüreðimden kalkan cenazeleri gömdügümde diplerine kaskatý kesildiler gözlerimdeki kýrmýzý çýðlýklar (bed)dualarken ben onlarla sustum karþýlýklý
Þiar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Songul Eski Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.