KIRMIZI KARANFİLLİ SUSKUNLUK
Cumartesi annelerine
Gümbür gümbür üstümüze düþen yaðmur
Ve akan sularda insaný deli eden bir sessizlik gibi
Bir yýl daha akýp geçti ömrümüzden
Bir yýl daha akýp geçti
Galatasaray lisesinin önünden
Kaybolan çocuklarýn “anne” diyen seslerine karýþarak
Kendinden utanarak
Kalabalýklarýn telaþýna
Gürül gürül akýþýna
Ve hýzýna kendini kaptýrarak…
Kayýplara tanýk
Telaþlý ve ürkek
Dili tutulmuþ bir kuþ sürüsü gibi
Bir yýl daha göçüp gitti ömrümüzden
Bir yýl daha göçüp gitti
Devlet eli ve marifetiyle
Çocuklarý gözaltýnda kaybedilen
Ve gözlerinde yaðmur biriktiren
Kýrmýzý karanfilli annelerin üzerinden…
“Bulaþýcý bir renk ve zarif bir güzellik taþýyordu karanfil
Elden ele/ gözden göze/ renkten renge
Çocuklarýn izini süren bir güzel anne
Bir güzel çocuk
Bir güzel çiçek
Bir güzel kýrmýzý
Bir güzel direniþ…”
Aðzýmýzda kuruyan dil
Sözleri dilimizde çatlayan içli bir türkü gibi
Bir yýl daha geçip gitti ömrümüzden
Bir yýl daha geçip gitti
Her Cumartesi günü
Solgun ve soluksuz
Öpülüp koklanmaktan yorgun düþen resimlerin
Çýðlýk çýðlýða susulan meydanlarýn
Ve her Allah’ýn günü
Analarýn yüreðinde yatýya misafir kalan
Acý ve hüzünlerin üzerinden…
Sýcaklýðý yýkýntýlarda kalmýþ bir þehir
Ve yaðmurlarda ýslanan kayýp bir çocuk gibi
Bir yýl daha geçip gitti ömrümüzden
Bir yýl daha geçip gitti
Galatasaray lisesinin önünden
Cumartesi annelerinin yüreðini kundaklayarak ateþe veren…
“Anne… Beni bul… Beni bul anne… Kokun burnumda tütüyor…”
1 Ocak 2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
savaş karaduman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.