SEN GİDİNCE
Sen gidince
Her þey çekip giderdi ardýn sýra
Çekip giderdi ormanlar
Kuþ sürüleri/ çocuk sesleri
Ve gün ýþýðýný alýp/ çekip giderdi güneþ
Çekip giderdi gökyüzü -boydan boya mavisini sökerek-
Ateþ böcekleri
Ay ýþýðý
Ve yýldýzlar sensizliðe kayar giderdi…
Sen gidince
Her þey çekip giderdi ardýn sýra
Rüzgârlar, fýrtýnalar, daðlar, ovalar
Ve dalgalarýný alýp sahillerden çekip giderdi deniz…
Sen gidince
Çiçeklerim talan olur/ simsiyah yanardý gece…
Özgürlüðüm tutsaklýða dönüþür
-Ayaklarým donmaya meyilli/ parmak uçlarýmda kar-
Dað baþlarýnda yaktýðýmýz ateþler söner giderdi
Yüreðime çýðlar düþer
Sensizliðe buz keserdim…
Sen gidince
Her þey çekip giderdi ardýn sýra
Çiçeklerin boynu bükülür
Rengini, kokusunu rüzgârlara döker giderdi…
Sen gidince
Birlikte ýslandýðýmýz yaðmurlarý alýr giderdi bulutlar
Yüreðim yangýn olur
Susuzluðum, kuraklýðým baþlardý…
Sen gidince
Dudaklarýndan soluduðum her nefesi alýp giderdin benden
Ciðerlerimi yakan son nefesim
Felaketim olurdun…
Sen gidince
Gözyaþlarým tutuþur
damla damla yanardým sana
ve en rezil, en korkak
Ve en erkek halimle aðlardým ardýn sýra…
Sen gidince
Yüreðime saplý bir hançer gibi
Her seferinde gülüþünü unutup giderdin bende
Gülüþün yüreðimde saklý kalýrdý…
(Nisan 2014)
Sosyal Medyada Paylaşın:
savaş karaduman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.