eskiyen eskiden mütevellit acýya aþina öpüp kokladým tarihin sarý sayfalarýný yükseðe býrakýrken bütün isimsiz kahramanlarý alýn yazýma deðdirdim
içsel bir acýnýn parçalara bölünmüþ halinin cilt’te yol alýþýna tanýklýk etti yanaklarýmdan süzülen yaðmurlar
cemre düþermiydi hiç kendinden uçurumlu kaderin ucuna bahar yedi el yabancýydi bana kan baðým olmayan sonralýk düþünce evimin çatý arasýnda býrakýlmýþ çocukluðumsa
sanki tufandan kalma
çok mu arabesktim?
yok canýýýmm
büyütmeyin o kadar doðmadan önce öldüðüm çizgilerden geçiyordum hayata yaþamak deðildi bu nefs-i mudafa
Þiar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Songul Eski Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.