Buz tutmuþ bir sevinçle, titretiyor içimi.. Yuttuðum sözler, kurtlanýyor göðsümde.. Heceler, kelimeler, cümleler, Yazýlmýþ sözler, suskun, yavan.. Sana dillenmeyince... Titrek bir heyecan dokunuþun, Gerisi hiçlik, gerisi yokluk dönemediðim.. Dudaklarýn diyorum.. Dudaklarýn kadýn...
Gýrtlaðýma kadar tek sen varsýn, Yeteri yok, bitmesi yok, eksiði yok... Varlýðýn nefes, aklýmsýz kaldým... Dokunmaya kýyamadýðým.. Ah ki bakmasý doyumsuz bir sýr.. Dayanýlmaz bir intihar ikilemi.. Bir kaðýda sýðmaz ki hikayesi.. Dudaklarýn diyorum.. Dudaklarýn kadýn..
Tadý tuzu yok ki dokunmayanýn, Diline deðmedikçe harf harf, Baþý boþ o nameli þarkýlarýn.. Gülüþler kývrýlmadýkça anlamsýz.. Kýzýl bir ateþ, yanan bir kor, Kýrmýzý ahengindedir yokluk.. Her bir dalýþta sanki uyuyakalmýþlýk.. Dudaklarýn diyorum.. Dudaklarýn kadýn..
Bir zaman hikayesi gibi, Alýp çok uzaklara götürüyor beni.. Ama bilindik belki ... Hep hayal edilesi.. Yaþanýlýp, durmadan özlenilesi.. Bakma öyle þaþkýn þaþkýn.. Daha dur gözlerine varmadým.. Ben dudaklarýna diyorum.. Dudaklarýna kadýn...
23.12.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
degaje8 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.