GİDİYORUM MENZİLDEN
Doydum desem doymadým yalan olur vallahi,
Emmareyi söküp de gidiyorum menzilden.
Sarýðýna baðlamýþ aþký gördüm billahi,
Göz yaþýmý döküp de gidiyorum menzilden.
El açar sofilerim zikirle dua eder,
Herkes kurbaným diyor, ne gam var ne de keder,
Þükür sana ey beni bura getiren kader,
Ben boynumu yýkýp da gidiyorum menzilden.
Edep ile diz çöküp Hak kapýsýný çalýp,
Kapatýp gözlerimi ahiretime dalýp,
Menzilde mubaregin bir duasýný alýp,
Tövbe zikir çekip de gidiyorum menzilden.
Evlek evlek bulutlar göklere daðýlýnca,
Beraketli yaðmurlar topraða saðýlýnca,
Dua ile nefsimin boðazý boðulunca,
Duasýyla çýkýp da gidiyorum menzilden.
Bakýn Ay ýþýðýnda yürüyen ceylanlar var,
Hak’tan gelen þerbeti içtim ben sevgili yar,
Bu nasýl bir dað Yarab! Ne rüzgâr var nede kar,
Son bir defa bakýp da gidiyorum menzilden.
Bu gözlerin aslýný görmeyen aþýkmýdýr?
Canýný cananýna vermeyen aþýkmýdýr?
Cananýndaki aþka ermeyen aþýkmýdýr?
Bu Dünya’yý yakýp da gidiyorum menzilden.
////////////// //////////////////
Dedim ki; "hocam bir murþidi kamil isterim",
"Ýnþallah evladým inþallah" dedi.
Dedim ki; "hocam Yunus olur menzili beklerim",
"Maþallah evladým maþallah" dedi.
Mürþitsiz þair Güneþ görmeyen ham meyva gibidir.
HARUN YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.