MENZİLDE MENZİLDE
MENZÝLDE MENZÝLDE
Lâle, sümbül, goncayý sorup soruþturdum da,
Dediler ki arama gül menzilde menzilde.
Bana bir mürþit gerek, biraz arýþtýrdým da,
Dediler ki iþte o kul, menzilde menzilde.
Ta yüreðimi yaksýn onun þehla gözleri,
Yansýn amma sönmesin içimdeki közleri,
Biri bana öðretsin o mübarek sözleri,
Dediler ki iþte o dil, menzilde menzilde.
Savurup karlý daðýn üzerinden estirin,
Gitmezse ayaklarým kollarýmdan kestirin,
Nerde benim mürþidim? Bana yolu gösterin,
Dediler ki iþte o yol, menzilde menzilde.
Emmareyi sýrt üstü vurup yere çakacak,
Mevlana Yunus gibi gönülleri yakacak,
Sýrtýna dokununca ilim irfan akacak,
Dedilir ki iþte o sel, menzilde menzilde.
HARUN YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.