REŞİT OLMAMIŞ BİR GÖNLÜN TECELLİSİ...

Nedamet yüklü fýsýltýlarý kar bildi insanoðlu
Ve yuttu boðazýnda düðümlenen son lokmayý;
Mezhebi geniþti ne de olsa,
Ateþ olan yerden çýkan duman,
Zaman zaman kýlý kýrk yaran
Yeri geldi mi korkan gölgesinden.

Bir tufandý hepi topu,
Akla zarar bir karabasan
Hele ki hidayet yüklü ruhun son duraðý;
Ayyuka çýkmýþ ve çarpýtýlmýþ her bir vasfý.
Ölüm müydü de payidar kýlan,
Hüzün müydü yoksa yerle yeksan
Onca çetrefilli yaþam.

Tütsülendi aþk:
Ne çok sýr, ne çok yalan,
Kaynaðý gizemli,
Gömütü çoktan toz duman
Sanýrsýn ki; kýrýk bir lehçenin tekabül ettiði.
Zincire baðlý onca söylem:
Gâvura kýzýp oruç bozan
Hanidir yoksun fazlasýyla bedbin:
Ýsmi dilden dile gezen.

Efkârý, o demli yoksunluðu,
Ýlk hecesi belki de,
Kayýtlarda saklý tüm çekince.
Baþý kayýp bir öykünün
Nihayete ermiþ gizil hikâyesi
Ve her fýrsatta günün önüme düþen kayýp gölgesi.

Görüp göreceðim kim bilir
Þu sefil ömrün kaçýncý sektesi…
Ellerimde aþk, gözlerimde cemalin,
Nasýl da gizli rabýtasýnda zihnin.
Var oluþun hikmeti derken,
Son bir izlek.
Belli ki; reþit olmamýþ bir gönlün tecellisi.

Aralýksýz sýzan, sitem yüklü dilimden,
Hanidir devingen ruhun tek tesellisi.
Gýyabýnda son serzeniþ, katre katre
Damýtýlan o yüreðin.

Hükümranlýðýnda aþk’ýn bir fýsýltý,
Kýmýltýsý yüreðin:
Bir serzeniþ hele ki o nazenin benliðin.
Kýyýlarýnda saklý üç beþ sakil i mge,
Enginleri kýymete binmiþ
Açýlmazý varoluþ devinirken yokluða
An kaybolurken boyutlarýn konuþlandýðý
Hüküm yüklü yüreðin tokluðunda.

Nasýl nasýl tedirgin, belki de
Muðlâk bir devinim kýyýsýnda gözümü alamazken
Hele ki ümit bildiðim
Hele ki o gün dönümü;
Adýný rahmet bildiðim.
An kopmuþ dünden,
Dün sarkmýþ gizil hükümlerden.

Bir dokunuþ bir ah ediþ hatta o terk ediþ
Asýlsýz kýlýnmýþ iken þu benlik
Bil ki, teferruat ne varsa senden hariç.
Kopuþ ve yok oluþ,
Nüktedan bir dokunuþ
Seðirten acemice ne mi geride kalan;
Sakil üç beþ hece
Ne mazi ne yarýn
Tecellisi anlýk bir rötuþ
Ýmge döngüsü ile ermiþçesine nihayete

Sancýsý, sanrýsý þu kayýp ruhun sarkacý
Dirayetsizliðime koþullanmýþ kim bilir kaç sayfa dolu
Ýz bildiðim yine de yüz sürdüðüm
Kavruk, çok acý çok,
Yanarken mihraba yakýn dursam da kaybolmaktan
Alýkoyamadýðým,
Dönüp dönüp baþa soluklandýðým:
Kula kulluk yapmaksa düþen payýma
Ölmeye çoktan razýyým.

Kýrýk bir lehçenin son perdesinde son þarký mýrýldandýðým,
Güftesi kayýp þu kýrýlgan ruhun yine de.
Hüznün bataðýnda o sancýlý gülüþ
Rahvan zincirlerin teyakkuzunda gizli
Ne bir serzeniþ
Ne ýskartaya çýkmýþ bir var oluþ.
Can çekiþen i mgelerin gölgesinde
Sýðdýrdýðým yeknesak hüzün
Ve gün dönerken yüzünü kara geceye:
Sonsuzluk sýrdaþ bir dost
Hüküm yüklü yetilerde saklý tüketiliþ.
An ve dün sýra sýra dizili efkârlý tekmil.

Kýdemli sancýlarýn hüküm sürdüðü,
Belki de ölüme dönük yüzümün izlek bildiði:
Gýyabýnda iz sürdüðü,
Sokulgan, alabildiðine kýrýlgan
Yine de duraðan zaman zaman.
Mecali yitik, aþký rahmet bilip
Hanidir kýrgýnlýðýný yok sayýp
Ve eþiðinde mahremiyetin, tehir edip de
Devingen ruhun eþkâline yenik düþüp.
Güdümünde garbý yön bilip,
Alabildiðine yüzü mihraba dönük.

Sosyal Medyada Paylaşın: