El-İnsan

Okusan da her gün, hiç yýlmadan yüzlerce-binlerce âyet;
Mânâsýn’ bilip öðrenmeyince, yoktur bunda zerre dirâyet.

Abese sûresindeki uyarýyý anlamayan, rikkatten geridir;
Bir köpeðin dostluðu, bir dostun köpekliðinden beridir.

Diðerlerine göre yaþarsan, kaç kuruþun olduðu kýs’astýr;
Deðerlerine göre yaþarsan, nasýl bir duruþun olduðu esastýr.

Sahte kalabalýklarýn olacaðýna, kaliteli bir yalnýzlýðýn olsun;
Rûhuna, Hudâ’nýn rahmet katýndan, feyz üstüne feyz dolsun.

"Ýyilikten maraz doðar" diyen, kendi gölgesinden utansýn;
Bu fikirde ayak direten, en’âm yüz-altmýþa bir göz atsýn.

Kur’an çarpmak için deðil, toplamak için nüzûl olmuþtur;
Bunu idrâk edemeyen nâ-çâr, yaprak açmadan solmuþtur.

Ýzzeti arayan insan bilsin, kadîr adres fatýr’ýn on’unda;
Zilleti kovalayan görsün, onun da yeri Âyetin sonunda.

Hiç þüphesiz, mü’min kiþi, kusûru kendi nefsinde bulur;
Sebe elli’deki âyet, ona mutlakâ hidâyet rehberi olur.

Doðru yol nedir, nerdedir diye merâk edip sorarsan;
Cevap isrâ’nýn dokuzunda, tenezzül edip de bakarsan.

Yûnus’un yüzüncü âyetine bir baksana, Hakk-Teâla ne anlatýr;
Rehberi Kitâb olmayanýn beynini, Hannâs, pislik içinde býrakýr.

Ýþ bu fasýl Cebrâil vâsýtasýyla bildirilmiþ, Hakk’ýn Nâmesinde;
Her bir kiþinin Ukbâ’da ne göreceði yazýlý, kendi âyinesinde.

Verdiðin her sözün arkasýnda dur, geriye dönme zinhâr;
Ýsrâ otuz-dörtte; "Faturasý aðýr olur" diyor, Zât-ý Kahhâr.

Kimse kendi hevesi için, baþkasýnýn umûduyla oynamasýn;
Üstünde gezindiðimiz þu topraðýn, altý da var unutulmasýn.

Oyun bitince, þâh olsun piyon olsun ayný kutuya koyulacak;
Hesap günüdür o gün, her bir kiþi, iliðine kadar soyulacak.

Sakýn aldanayým deme el-insan, fâni dünyânýn þaþâsýna;
Bir kulak ver hele, lokman otuz-üçteki âyetin mânâsýna.

Ýnan sonu gelmez dünyâdaki zulmün, bak görünüyor açýkça;
Senin ve benim gibiler, Furkân’ýn istediði müslüman olmadýkça.


Sosyal Medyada Paylaşın: