KANUN ÇARESİZ
Bir alev misali düþtüm aþkýna;
Bir daha yanmaya cesaretim yok.
Ýleri gidince döndüm þaþkýna;
Geriye dönmeye cesaretim yok.
Düþündüm de, bir kendimi, bir seni,
Kalbini çalarým diyordum, hani…
O kadar çok anmýþým ki ismini,
Yeniden anmaya cesaretim yok!
Ben sanki belamý bulmuþ gibiyim;
Aþkýnla yaþarken ölmüþ gibiyim,
Tatlý rüyalara dalmýþ gibiyim;
Kalkýp uyanmaya cesaretim yok!
Sýlamýzdan kalkan gurbet treni,
Benden ayýrýyor yari, yareni…
Çok hýzlý gidiyor, yoktur freni;
Atlayýp inmeye cesaretim yok…
Nedense iþlerim gitmez kolaya;
Kanun gelip, el koymuyor olaya…
Katlandým da bunca derde, çileye;
Tekrar dayanmaya cesaretim yok!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.