Yaşamak Sancısı...

çok uzun bir yoldu benimkisi




annem sürekli "kendine mukayyet ol" 
diye tembihlerdi, kýzardým
oysa þimdi
günde bilmem kaç yüz kere 
aklýna mukayyet ol diyorum kendi kendime




böyle erken yorulacaðýmý düþünmemiþtim




kurmaca sözcükler panayýrý
blöf aþklar festivali
insan satma ve insan vurma þovlarý
kiþiliksiz kiþilikli rantlarý
birbirine karýþmýþ bir yýðýn kanalizasyon kokusu
ve tüm bunlarýn ortasýnda
inatla ellerindeki fesleðeni koklamaya çalýþan
minik kýz-ben-




"yorgunum; 
çünkü yorgunluðumun yaþamak gibi bir anlamý var "
diyordu dinlediðim þarký...




ve ben ellerime günlerdir yapýþan
beni bitir diye feryat eden
sayfalarý eprimiþ kitabý
bir o yana, bir bu yana çeviriyordum yine
ve diyordum içimden ve...
bir gün...




sonra 
dönüyordum yine þiirime
ki ne kýrlangýçlar uçuyordu þiirimden
ne de çocuk kahkahalarý duyuluyordu
birileri baðýrýyordu "karamsar þair" diye




yok diyordum içimden yok
benimkisi yaþamak sancýsý
bir gün düþecek kasýklarýmdan dirençle
mavilenecek göðe doðru
bir oðul sevdasý
bir kýz güzelliðinde...








Sosyal Medyada Paylaşın: