ADAM OLDUK

ADAM OLDUK

Dinleyin dostlar, dinleyin beni,
Bir zamanlar liseli bir öðrenciydik.
Yüksek okullu olalým, adam olalým dedik.
Kalktýk, sýnavlara girdik.
Kazanmanýn mutluluðuna erdik.
Erdik ya !
Bir de geldik barakalarý gördük.
Çevresi dikenli tellerle çevrilmiþ,
adýna fakülte dedikleri barakalar.
Çatlamýþ binalar ve yýkýlmaya yüz tutmuþ kantin.
Aradan haftalar geçti...
Ne arayan ne soran var...
Sonunda dersimiz baþladý.
Sýnýfýn yüzünü ilk o gün gördük.
Bir sýnýf, bir sýnýf ki; görmeye deðer...
Çatlamýþ ve boyasýz bir kara tahta,
yarýsý boyalý, yarýsý kýrýk camlar...
Çoðu yanmayan lambalar,
dökülmüþ sýralar...
ve bir de sobadan ibaret...
Ýlk hafta sohbet, ikinci hafta ders...
Baþlamýþýz derse,
tam dalmýþýz ki;
pencere önünde kedilerin miyavlarý,
ve arkasýndan çetin savaþlarý...
Barakalarýn üzerindeki diðer kedilerin
cirit atmalarý..
Tüm dikkatimiz daðýlýr,
kimisi güler, kimisi eðlenir,
sýnýftan kahkahalar yükselir.
Okulun bitiþiðindeki meydanlýða,
park etmiþ eþeklerin,
baðýrarak kulaklarýmýz okþamalarý....
Bahçede dolaþan horozlarýn,
Yüksek sesle uzun uzun ötüþleri...
Daha neler, neler...
Türlü türlü naneler...
Hele bu sýrada hocalarýn,
harýl harýl ders iþlemeye çalýþmalarý...
Gel dostum gel! gel de halimizi gör...
Gel de bu durumda sen ders anla...
Sen sýnýf geç, sen okuldan atýlma!..
Saat 12’yi bulurken,
herkes yemek kuyruðuna koþar.
Koþarlar ama , sonu kuyrukta beklemek olur.
Onlarca dakikalar birbirini kovalar...
Saat 13’ü bulurken,
Sonunda yemek arabasý görülür...
Herkesin gözleri açýlýr,
Ortalýkta bir neþe bir telaþ...
Yiyenler afiyetle yerler yemeklerini,
çaya fýrsat kalmadan tekrar derse...
Bir saat sonra - Hocam ara ...
Hocam sað olsun - 10 dakika...
Hemen kantine, sözde çay içeceðiz...
Kantinciye - Bir çay...
Kantinci - Çay yok...
Eh! yoksa ne yapalým,
biz de bahçede dolaþýrýz...
Heyhat !
Kediler ve tavuklar varken bahçe bize düþer mi ?
Moralim limite doðru yol alýr,
Beynimin integrali, aklýmýn türevi
ve zeka sabitim sýfýr olur...
Kafamda ; X þapkalar Y þapkalar birbirini kovalar.
Çeker tekrar sýnýfa giderim,
Düþünür düþünürüm...
"Okulunu buldun Nafi, belaný buldun.
Sýnavý kazandýn,fakülteli oldun,
adam oldun!..
Ne oldun ?..
Sonunda sararýp soldun!.."


Nafi ÇAÐLAR
15 Nisan 1985
Diyarbakýr



















Sosyal Medyada Paylaşın: