MEVLANA CELALEDDİN RUMİ

.../...Bizi bilen bilir,bilmeyen de,kendi gibi bilir.../...
Hz.Mevlana





Der ki,Rumi ;
" Þems’i gördüðümde,"
" Kapýlar açýldý,sanki Cennet’te "
" Baþým üstünde."


Þems ile Rumi,
Ruhun gizemiyle ilgili,
Daldýlar birlikte,günlerce tefekküre.


Rumi,aktardý kalbindekileri Þems’e,
Aldý Þems’i içindeki boþluða,kalbine.


Rumi artýk aþk ile yanan,kavrulandý,
Þems,onun içinde ýþýl ýþýl parlayan Ay’dý.


Þems,yaratan aþkýyla yanýp tutuþan,
Onun etrafýnda dönen,seyyare idi.


Rumi ise,
Þems’in sevdasý ile,
Deli divane kavrulan,pervane idi.


Rumi,bir ruhani asi.
O,bilincin yücelmiþ baðýmsýz kaþifi,
Onun sa,ruhunu ateþe veren,Þems-i Tebrizi.


Mürþidi iken,
Kendi dergahýnýn Rumi,
Þems’in,Müridi oldu,
Ýsteyerek,yürekten.


Gönül eri,aþk eri gördü onu Þems,
Aþk ile,gönülden Mürþidi oldu,
Bilerek ve severekten.


Þems’den önce;
Bir mum idi Rumi,
Yalnýzca,dibini ýþýtan,


Þems’den sonra;
Güneþ oldu,tüm dünyayý aydýnlatan.


Þems’den önce;
Bir su damlasýydý Rumi,
yalnýzca,týp týp damlayan,


Þems’den sonra;
Bir Okyanus oldu,
Yerküreyi sarmalayan.


Þems’den önce;
Yarý olgun,
Meyve idi,Rumi baðýnda,


Þems’den sonra;
Bal damlayan,
Hurma oldu,dalýnda.


Þems’den önce;
Koruk idi,
Rumi,Meram baðýnda,


Þems’den sonra;
En nadide þarap oldu,
O,dünyanýn Kav’ýnda.


Þems’den önce;
Parlak inci tanesiydi Rumi,
Kendi içinde,kabuðunda parlayan,


Þems’den sonra;
Iþýldayýp,göz kamaþtýran,
Elmas gerdanlýk oldu,
Cihanýn boynunda,parýldayan.


Þems’den önce;
Durgun bir Nehirdi Rumi,
Kendi yolunda akýp duran,


Þems’den sonra;
Þelale oldu,Çaðlayan oldu,
Cümle alem gönüllerden,
Köpük köpük fýþkýran.


Þems,bir dönem kayboldu,
Yok etti kendini ondan.


Rumi,divane oldu,
kaybetti kendini,vazgeçti dünyadan,
Gittiði yoldan.


Dedi; "uzaktayým ama ondan,"
"Ruh ve bedenen"
"Ama, biz ikimiz tek ýþýðýz,"
"Ben O’yum,her zaman,O’da ben."


Rumi,Þems’e olan sonsuz sevgisiyle,
Aþkýn,kendisi oldu.


Tanrý’nýn,þifa verici ilhamýyla,
Sakinleþti,iyileþti,þifa buldu.


"Ýç geçiþi" baþardý,
O’da artýk,"Buda" gibi,ya da,"Hz.Ýsa" gibi,
Nadir olanlardandý.


Rumi’nin içinde artýk,
Ýnsan kutsallýðýnýn kýrmýzý,ateþ rengi,
Gülleri açtý.


Tanrý’dan aldýðý ilhamý,
Mistik insan sevgisini,
Asýrlarca,tüm alemlere saçtý.


Mevsimlerden Sonbahardý,
Takvimlerden,"17.Aralýk.1273"gündü.
Güneþ,batarken akþam üstü,
Ufku kýzýla boyarken, öldü.


Bu onun için,ölüm deðildi.


Sevgiliye kavuþup,vuslata erdiði gündü,
Kutlanacak,"Þeb-i Arus",dernek düðündü.


Tuðal KÖSEMEN-17.ARALIK.2015








Sosyal Medyada Paylaşın: