aþk’ta devrimci bir utku iken, pasifist yenilgi oldum. doru iken, terki diyar yýlký buldum…
bir ihtimali, bin imkansýzlýða dönüþtürüp, senden emin, kendimden þüpheye düþtüm…
avcumda yüzünün þavkýmasý, gözlerin gözlerime balkýrken; sürgüne gönderdim yüzümü. teninin titreyen kývrýmlarýndan, sýrtlanýp saftirik gülüþümü, son kýrýntýlarý ile hicranýma sararak, saldým barut kokulu yalnýzlýklara… çekildim budalaca sevmelerden, acýma ricat ettim! sildim bir avcýnýn soluðunda, senli anlarýn tüm resmi geçidini. sildim adýmý, sanýmý, el ayak çekildim kalbinden…
el pençe divan kýpkýrmýzýyým þimdi! gemi azýya aldým kýymetlim. yazarak kendi tragedyamý, geçtim geçer akçenden, senden ýrak dar geçitlerde, maraza baðladým kendimi…
en olmadýk; gökyakut bir zamandan gelmiþtim. en olmadýk zamanlara gittim. kantarýn topuzunu da kaçýrdým! en yangýlý hallerini, buzlu sulara gönderdim…
keyfimin kahyasý deðildim! zehir zemberek yontular, kustum ciðerimden… her biri donuk, her biri ayrý birer suret! canýmý peþkeþ çektim, zirzop bir zangocun, dönek çanýna!
ateþ dahi ürktü halime, dertop oldu sancýma!
Hidayet Dal/Can Sokaðý Lambalarý
Sosyal Medyada Paylaşın:
hidayet dal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.