Ben yaradandır
Ýyilik ve kötülük arasýnda süregelen bir kavgadýr insanlýk tarihi.
Çeliþkilerle dolu bu yaþamda, ne yaparsak yapalým,
kim olursak olalým,
nihayetinde yok olacak bir bedenin mahkûmu olmak,
yaþamýn anlamýný bulmak, içsel döngünde ’’ben’’e ulaþmak,
o ’’ben’’i insan etmek zor zanaattýr..
"Ben" sonsuzluktur..Yani evrendir.
Gerçek nedir ? Gerçek varlýðýn tekliðidir.
Kainatýn bütünlüðüdür teklik ve insan bu tekliðin bir parçasý..
Ýnsan doðasý, doðadan baðýmsýz deðildir. Hayatýn bir anlamý vardýr.
Anlamý arayan da insandýr.. Anlam katan da, anlamsýz kýlan da insandýr.
’’Ben’’ kimdir?‘’Ben’’i genler mi belirler, çevre mi? Bence her ikisi..
Biri içsel döngü ki bu ’’yaþam’’dýr.
Sevgi, aþk, onur, bilgi, fedakârlýk, güzellik, dayanýþma, üstüne içinde bir yaþam kurmak kendine katacaðýn anlamdýr..
Diðeri dýþsal döngü ki bu ’’hayat’’týr, kainattýr.
Hayvanlarýn, bitkilerin, topraðýn, suyun, havanýn, aðaçlarýn, daðlarýn, okyanuslarýn, ýrmaklarýn, yýldýzlarýn, güneþin, çiçeklerin, kuþlarýn varlýðýna eþitlemektir içsel ’ben’liði.
‘’Ben’’, bedenimizin sýnýrlarýnda mý sonlanýr? Hayýr.
Nefesinizi tutun 3 dakikadan sonrasý beden ölümüdür..
Ýçimize çektiðimiz havayý da, kalbimiz kadar, ellerimiz kadar ‘’ben’’ olarak kabul etmemiz gerekir..
Bitkiler olmasa soluduðumuz hava üretilebilir mi?.
Bitkiler de, ‘’ben’’imizin parçalarý deðil mi?
‘’Ben,’’ tüm bu kainatýn varoluþunun tamamýndan ayrý ve baðýmsýz bir olgu olarak tanýmlanabilir mi?
Ýnsaný ruh ve beden olarak inceleyelim.
Kainat ve dünya ile karþýlaþtýralým.
Beden olarak baktýðýmýzda doðanýn tüm özelliklerinden baðýmsýz deðil.
Dünyanýn %75 i su ile kaplý.(denizler-okyonuslar-nehirler)
Ýnsan vücudunun da %75 i su gerisi et-kemik-yað. ( yeni doðan bebekte ise % 90 su yaþ ilerledikçe suyun yerini yað dokusu almaya baþlar.)
Dünyada ki kara parçalarý ile insan vücudunda ki et-kemik oraný eþit..
Dünyada ki su alanlarý ile insan vücudunda ki su oraný eþit.
Periyodik cetvelde ki elementlerin çoðu bünyemizde mevcut..
Azot-demir-magnezyum-kalsiyum-potasyum vs..
Bu elementlerin eksik ya da fazlalýlýðýnda beden de sorunlar çýkýyor..
Toprak da olduðu gibi.. Verimsiz toprak ile vitaminsiz insan aynýlýðý..
Demek ki evrende ki dengeyi ve uyumu bünyemizde taþýmaktayýz.
Ýnsanýn ruhsal yapýsý yada ruh hali ile doðayý karþýlaþtýralým..
Tüm doða olaylarýnýn karþýlýðý hepimizin ruhunda mevcut..
Mutluluðun karþýlýðý-doðanýn yeniden yaþam bulduðu bahar mevsimi, iyi havalarýn baþlangýcý.
Lapa lapa yaðan karýn görselligi dinginlik ve huzur beyazýn naifliði sadeliði bir arýnmýþlýk hissi..
Fýrtýnalar kasýrgalar içsel kavgalarýmýzý depresyonu anlatmaz mý?..
Depremler kýrýlmalarýmýzý, enkazlarýmýzý, hayal kýrýklýklarýmýzý dibe vuruþumuza benzemez mi?
Yanardaðlarýn lav püskürtmesi öfke patlamalarýmýzý yakýp yýkmalarýmýzý betimlemez mi?..
Sel taþkýnlarý ise kaþ yapayým derken göz çýkarmak halimize nasýl da benzer.
Aþýrý yaðmur yaðýnca, bereket yerine sel ile topraða zarar verir öyle deðil mi?
Yaðmurlar aðlama duygumuzun karþýlýðý deðil mi?
Çok üzüntülü olup günlerce aðlamalarýmýz, günlerce yaðan yaðmura benzemez mi.. Yaðmur sonrasý açan bir güneþle doðan gökkuþaðý üzüntülerin ardýndan gelen ferahlama hissi gibi olmaz mý? Ohh içim açýldý demez miyiz?
Örnekleri daha da çoðaltabiliriz..
Neden kýrlara daðlara yeþil alanlara topraða yakýn olduðumuzda kendimizi huzurlu hissederiz.. Ýçimize doðan o mutluluk hissi doðanýn yüklediði enerji deðil midir?
Doðadan uzaklaþtýkça iç sýkýnýtýsý artar bunun ne kadar farkýndayýz?
Ýnsan doðadan koptukça içinde ki ’’ben’’den de kopuyor..
Kötücül oluyor.. Gaddar ve þefkatsiz oluyor.. Bencil oluyor ironidir ’’ben’’ olgusundan koptukça çirkin bir bencilliðe saplanan oluyor..
Sadece fiziksel olarak deðil ruhsal olarak da hasta oluyor insan..
Doðadan koptukça doðallýðýný yitiriyor insan..
O halde doðaya uygun yaþamak her bakýmdan doðal yasamak hedef olmalý insaný iyileþtirmek adýna..
Doðadan ve doðal olmaktan uzaklaþtýkça insan,
huzursuz, mutsuz, pesimist oluyor..
Gittikçe kendine yani ’’ben’’e yabancý olmanýn hýrçýnlýðýnda, insan canavarlaþan ruhsuzlaþan duyarsýz bir canlýya dönüþüyor..
Kýsaca "BEN" yaradandýr..Doðadýr-Kainattýr..Sonsuzluktur...
’’Ben’’ sýnýrlarý Aklýmizý aþar, týpký Kainat gibi..
Akýl iþlendikçe level atlar.
Aklýnýzý týpký toprak gibi iþleyin.. Ýþlenmeyen akýl nadas kalýr..
Ýþlenen aklýn mahsülü zeka-vicdan ve hasad sonu ’’ben’’ likdir..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.