ne bir türküyüm ben, duvarlara,þafaklara;bakýp söylenen bir hiçim ben yaz güneþinin kuruttuðu ýssýz vahalarda bir otum ben sallanýr gövdem rüzgarda bir saða,bir sola ama köküme baðlýyým Mezopotamya da bir baþkadýr toprak kokusu!
ne maðrur bir kuleyim ne aþýlmaz bir geçit dostluðum susturur yýlan fýsýltýsýný merhametliye bir kilimim ezip geçsin diye serilirim ama miskali zerre haksýzlýk olsa orada dur derim öfkemden korksun celladým öfkem vahþi bir ejderhadýr daða baksam daðý titretir ormana baksam yanýp tutuþturur budur ceddimden kalmýþ tek emanetim budur inancým,imaným! korkusuzlukla olan imtihaným benim! ben Selahaddin torunuyum! korksun!Yezid soyunun hergele çocuklarý izzetimle yaþayýp,onurumla ölmektir þerefim! Çünkü bir baþkadýr Mezopotamya da toprak kokusu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sonradan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.