ZAMANIN MAĞDURLARI

Ey gidi vakti kýsa, ömrü sonlu, hali fani dünya;
Neler çaldýn þu ömrümüzden bilir misin?
Yok, artýk ilkokul önlüklerimiz ve baðlayamadýðýmýz yakalarý,
Ve ensemizin dibinden bi tutamlýk saçýmýzý çeken ilkokul hocalarý...
Yok, artýk sokaklarda misket oynayan, mahalle maçý yapan keratalar,
Gazoz kapaklarýna umutla karýþýk çamur dolduran çocuklar
Akþam ezanýnda baba korkusundan evine koþuþturanlar
Hani her derdimizi bilip ortak olan komþularýmýz, nerdeler...

Halimize bak periþan ötesi,
Onca oku, bunca çabala hayata atýl, sonra hayattan atýl...
Ne öðrendiysek fazlasýný unuttuk þu hayatta,
Ne kosinüs çýktý karþýma ne dik kenarýn hipotenüse oraný!
Hala dört iþlem dýþýnda pek faydasý olmadý hiçbir formülün.
Baksana bizim köþe bakkalý bile yenik düþtü hipergros marketlere,
Dalýnda meyve yiyemez olduk, ocaðýmýza dikilen incirleri saymazsak

Aþk dediðin komþu kýzý için beslediðimiz hayallerdeydi,
Ve onun pencereye, cama çýktýðý anlardý…
Yoksa bilgisayar baþý sohbetlerde açýlan CAM’larda deðil
Gözlerin temasýydý bir bakýma, klavye önü chatleþmelere benzemeyen
Belirli saatlerde, belli adreslerde kýsa buluþmalardaydý aþk;
Herkesin bildiði msn adreslerinde deðil, yani "M"uhabbet "S"analsa "N"afiledir misali...

Þimdilerde karma karýþýkýz,
Ýstiklal marþýný bilenler kendi milli sanýyor! Mehmet Akif’i tanýyanlar ise dinci!
Bu aslýnda bakacak olursak sýrattan bile ince bir çizgi!
Yurdum insaný yurdum insanýna karþý yani, anlamadýk patron kim, kim dilenci?
Bazen hep soruyorum kendime-komþuma-akrabalarýma-arkadaþlarýma-herkese;
"Ya bu memleketi zamanýnda düþmanlardan kurtaran kimdi" ?
Cepheye mermi taþýyan senin ninendi, siperlerde çarpýþan benim dedem
Ayný vatan, ayný hilal, ayný kararlýlýkta ve ayný saflarda,
Þimdi anlýyorum ve görüyorum ki aslýnda onca meydanlarda savaþýp vurulan onlardý,
" AMA ÖLENLER BÝZLERÝZ " KEMÝÐÝ SIZLAMAYAN KAÇ ÞEHÝDÝMÝZ VARDIR ACABA?"

Zaman bizi bu kadar çabuk nasýl maðdur edebildi kendi özkimliðimize?
Veya biz maðdurluða bu kadar mý meyilliydik?
Neydi paylaþamadýðýmýz þey, asýrlardýr paylaþýla geldiðimiz
Aslýnda bizde bilmiyoruz, bizimkisi bir aþk, Leyla-Mecnun misali;
Yani ne garip mecnun Leyla’ya erdi, ne Leyla’nýn Mecnun’a aklý erdi… Hesabý
Çöllere düþmeden serap görülmez tadýndayýz þu sýralar,
Habil’i de vuran Kabil deðil miydi? O zamanýn insansýz dünyasýnda!

Ey dibi kavanoz, parasý bela, varlýðý yalan, sevgisi kahpe dünya;
Neler götürdün þu vadeli nefes hesabýmýzdan bilir misin?
Þu faniliðimizle her þeyini kabullendik, ama bil ki sana;
HAKKIMIZI HELAL ETMÝYORUZ, ÝKÝ ELÝMÝZ YAKANDA
ÞU TEZATA BAK HELE HER ÝKÝ CÝHANDA SÖNDÜRENDE SENSÝN YAKANDA!

Muhammed Taha - 16 Mart’08 (23:50)

Sosyal Medyada Paylaşın: