FALLARIMIN VEBALİ TUTTURANIN BOYNUNA...

Ben þöyle ellerinden tutup
Ruhumun çingene tarafýndan bir ýslýk çalýmý uydurma bir fala bakarken...
Nasýl da ýsýnmýþ yüreðim, þakaðýma öteden esen poyraza raðmen...
Elin tam avucumun ortasýnda...

Kuþ dilinde söyledim bütün uydurduðum fal cümlelerini...
Bana býrakýrsan, o ne idiði belli olmayan Nirvana’ya sürüklerdi  kafamda kurduðum hayaller seni...

Dengesiz bir kuþ uçuþu, sahil dilimde dolanýp dururken 
Pek bir þey de anlamazdýn  zaten...
Sen öyle kurþun yemiþ bir büst edasýyla pervasýzca geri döndürürken cümleleri mi...
 
...

Ýçime Akdeniz’e kayan bir yýldýz ordusu gibi yaðarken
Senin bu gökyüzünü hiç tanýmadýðýný farkedip,
hak etmediðini söyleyen martýlara kin tutmak da ne kadar acaip iþte...
 
Kýrgýn rüzgarlarý batýdan salan kör bir üfürükle üþütürken sen içimi
Titreyip titreyip yeniden buzlara dokunduðumda vazgeçmeden,
Ödül gibiydi ölüm.

Ölüm gibiydi...
Sen gönlümden taburcu...


Ben de...
Gözlerine bakmadan usulca sað tarafýna býraktým elini.
Öldüðümüzde sol tarafýmdan vermesinler diye seni...


Uç uç, apansýz uyduruverdiðim gönlüme yük falým.
Fallarýmýn vebali   tutturanýn boynuna...



 




Sosyal Medyada Paylaşın: