Susmanýn Ýyi Hali...!
Bilen bilir!
huysuz, nazlý bir yüreðe sahibim.
ama dokuz yerde dokuz yalanda uyduramýyorum
Aldatmaktansa,
boþ boþ konuþmaktansa, içimdeki volkanla susuyorum
Susmuyor
memleketim kadar içli þarkým
seviyorum ya senli yalnýzlýðýmý
gýdýklama durduk yere! gülemiyorum...
gözlerin þakýyor gönül telim de
anlatmasam da çalarým diyorum
Dokunmuyorum!
dokunmasam da orda varsýn biliyorum
ölü hayatýma nefesin üflüyor
güneyin Aðustos sýcaklýðý gibi nasýrlý elleri
kuzeyin dik yokuþlarý gibi sert ayazlar
aldýrmýyor
doðuda dokuzuncu köyde
habire üzüm topluyorum...
Eylül
Ekim
Kasým
nihayetinde kapý gibi Ara/lýk/da kalan aþk
söndürdüðüm Ocaðý görmüyorum
Þubat soðuðum da sað yanýmda
Martta ardýna bile bakmýyorum...
periþan þarkýcý sahnede saç baþ dolanýk
kendi söyleyip kendi dinliyor
kötü aþýk avazý gibi dertli ha babam de babam
Ýmgelerimde habersiz
Kalemi günah/sýz sanan þairler gibi
þiirle yatýyor
þiirle kalkýyorum
diyor ya þarkýcý
"gökyüzünde yalnýz gezenyýldýzlar yeryüzünde sizin kadar yalnýzým"
ben, demiyorum!
vasiyetim olsun ki demiyorum!
sen bu soðukta eriyene kadar
ben susuyorum....
13.12.2015/iskenderun 20.00
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.