Manzara

sen, ben ve birde
manzarasýna sonradan gelme hükmünde dahil olduðumuz;
baþýna, bulutlarýn yuvalandýðý bir dað…
önümüzde,
yani ayak uçlarýnýn hemen bitiþiðinde,
sere serpe uzanmýþ,
yýðýnlýðý yeteri miktara ulaþmýþ tütün,
tütünün yanýn baþýnda biten hüzün,
hüznün yanýnda buðusunu içine hapsetmiþ ekmek.
ekmeði böldük, bölüþtürdük,
dudaklarýmýzýn aç kalan kýsýmlarýna.
doymuþluðun vermiþ olduðu kudretle
hüznü parçaladýk,
parçalanmýþ halini rüzgarla daðýttýk.
tütüne düþtü gözlerinin gölgesi
tütün sarýldý, sarmalandý gölgenle
ömrünün en delikanlý
ömrünün en baharlý çaðýnda
iki parmaðýndan dudaklarýna uzanan yolda
seyyah olmak namýna
yanmak uðruna
yanýp kül olmak namýna
kül oluþuna mana bahþetmek adýna…
þimdi karþýmýzda olsa, dumaný tütünden sebep halimiz
baþýna bulutlarýn yuvalandýðý bir dað manzarasý gibi durur mu acaba
gözlerinin aynasýnda…
mevsimlere yenik düþmeyelim …

Sosyal Medyada Paylaşın: