sizdiniz karasularýma pervasýzca yelken açýp yalnýzlýðýma kulaç atan
sizdiniz düþlerimi aralayýp döþümde devasýz yaralar açan
ve kuzguni gecelerin anason saatlerinin kirli paslý yalnýzlýðýna terk edip kaçan. sizdiniz…
uzanmýþtým gözlerinizin mavi iklimlerine sere serpe içiyordum sesinizi deliþmen gecelerde
oysa karanlýk bir deniz þeytan üçgeniymiþ gözleriniz nasýl yüreðimi ezip çiðneyip eþkýya gecelere teslim ettiniz!...
zemheri sözleriniz içimi kanatan ah!... o sözleriniz sonra topuk seslerinize karýþtý izleriniz
-þimdi rüzgar üþüyor çýðlýðýmda dilimde poyraz bir þarký düþlerim elgin-
iþte bak!... köhne zamanýn terkisine býrakarak susuþlarýný toynaklarýndan alev çýkan bir kýsrak koþuyor dolu dizgin uçurumlara
buðulu pencerenin ardýnda kirpik parmaklýðýnda kelepçeli iken yüreðiniz kaçak bir mahkum gibi firar edip d ü þ/ t ü n ü z g/ ö z ü m d e( n) d ü þ t ü n ü z …
AA
Sosyal Medyada Paylaşın:
saba35 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.