fikrimin savrulduðu sokaklardan geçerken ardýmdan baðýrýr dünümü çaðýrýr bir duvar yazýsý. küsme yâr, borcum var bu hayatýn alaz düþlerine acýsý yüreðimde depreþir þahlanýr sýzýlar.
......
sabah erken uyanýr kendini atar yola daha güneþ doðmadan kaldýrýmlar uyanmadan; ellisinde sanýrsýn yirmibeþlik civaný kambur yemiþ sýrtýna Meydancý Kara Hasan.
fabrikanýn düdüðü çalýnca acý acý emeði çýkar öne baþlar ekmek kavgasý, omuzuna yüklenir koca günün tasasý kendini yeme Hasan, yok mu bunun yasasý!
avuçlarýnda nasýr alnýnda ter; düþleri de gülüþleri de sýr.
ve iþ kazasý.
yalýn ayak çocuklar yalancý oyuncaklar akþam yolunu gözler umut uman kucaklar.
üzme kendini Hasan, bugünü de böyle bitirdin ekmek olmasa bile bir tabutun içinde sen kendini getirdin.
.....
ben neredeyim þimdi nerede dünler!
sakýn kýskanma sevdalým, sevdalýn sevdalarýn en güzelinden geçti sanma ki kendi derdimde derinleþti alnýmdaki çizgiler.
ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖmerNazmi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.