Bilmiyorum ey hayat!
Hep soðuk yüzünü gösterdin
Tam bir adým yaklaþayým derken
Sað gösterip sol vurdun
Sol yarým paramparça…
Umutlarýma yelken açýp sevdiðimi haykýrdým
Anlýk mutluluklarýmý bile çok gördün
Baharda çiçek açmýþ dallarýma
Dolu yaðdýrýp acýmadýn
Gözyaþlarýma bir de saðanak yaðmurlarý ekledin…
Lapa lapa kar yaðdýrýp saçlarýma
Kuru ayazýnda donduruyorsun.
Ne geceme ne de gündüzüme bir ýþýk oldun
Hep mesafeler koyuyorsun.
Sormuyorsun özlemlerime kimi bekliyorsun diye…
Ey hayat!
Gerçeðin acý yüzünü göstermekten hiç mi hiç býkmadýn
Benimle uðraþmaktan da usanmýyorsun
Yoruldum be hayat!
Bir damlacýk þefkati de çok görme artýk…
Beni anlýyor musun ey hayat?
Senden katlar
Yatlar
Saraylar istemedim ki
Bir damlacýk olsun
Bir damlacýk sevgi
Mutluluk
Aþk dilendim… Aþk!
Bunlarý benden esirgeme ey hayat!
Hazan vurmadan gönül bahçeme
Ektiðim sevgi tohumlarýna izin ver
Yeþersinler tomurcuk açsýnlar
Yaþayayým ben de özlemlerin acýmasýzlýðýna inat
Son bulsun kalbimin çaresiz haykýrýþlarý
Hazan vurmadan gönül daðýma
Duy sesimi ey hayat!
Duy sesimi…
Ayþe ORTAN
Seslendirme ve emekleri için arkadaþým Mustafa KARAAHMETOÐLU’na teþekkürler…