Martýlar uçuþuyordu,
Seninle sevgimizi paylaþýrken deniz kenarýnda
Akþam güneþi eþlik ediyordu,
Ilýk yakamoz ýþýklarýyla masamýza!
Son yudumu alýrken, elveda diyeceðimizi,
Aklýmýn ucundan bile geçirmemiþtim…
Neden girdin zalim benim kanýma?
Neden?
Düþünmedin mi hiç?
Bu aþk girdabýnda boðulup,
Geceleri kâbuslara gem vurup,
Uykularým firari küf kokulu dört duvara anlatacaðýmý.
Hesabýmda yoktu, ayrýlýk rüzgârlarý
Bir sadaka dahi olsa bir nebze katký dedim,
Hep dua ile yalvardým lütuflarýmda.
Ama ben þuna inandýrmýþým kendimi,
Sevinçlerimi hep hüsrana uðratmýþlar.
Yaþadýðým süre içinde gördüm sonunda.
Kim bilir sende düþünmeden kader demiþsindir,
Gördüm bunu gizemli bakýþlarýnda.
Bu kadar mý çok sevmiþim seni?
Bu kadar mý çok?
Avutamýyorum þu deli gönlümü, susturamýyorum yüreðimi,
Saatler yalnýzlýðýmý sen geçiyor o deniz kenarýnda.
Yaðmur eþlik ediyor gözyaþlarýma,
Buram buram kokan topraða,
Masamda þimdi tek baþýma sensiz yalnýzlýðý içiyorum.
Baþlamadan biten AÞK’ ýn þerefine, savuruyorum efkârlarýmý
Martýlarýn kanatlarýna takýlmýþ ve yine,
Tekrar tekrar dalýp denize
Bir balýk almak için sorti yapan martýlarýn ümitleri ve çýrpýnýþlarýna...
Ayþe Ortan