Parşömen

Hangi þafaða kadar devam edecekti
gözlerimdeki kýlcal damarlarin çýtýrtýsý
Uykusuz’luguma ver
Demiþtim
ondanmi herkes orada..
ah aklýmýn hýrpalanmýþ yaný

Hissedebilmek icin ellerimle yoklarken dünyayý,,
nöbetleþe uyurduk doðuma hazýrlanan gebe hayallerle

Korkuya bilinçli yaþayalý yitik zaman

Düþürebilirdim
ölebilirdim

Ölebilirdi yüzünüzde
soyutlaþan ben in izdüþümü


’Bütün kadýnlarýn el yazýsý ayný’
dedi kör bir adam bana bakýp
Tuzdan eskitilmiþ yüzüm soyulurken topraga

Inanýn
tanýnmamak koymaz bana

Tanýtýrým
Dedim
Kendimi birkaç satýrla
Yada bir destanla


parþömen olup,kazýntýlar arasýndan çýktýðýmda
tanýmayacaklar mý beni nasýlsa
Belki ellerindeki kaný silerek birileri
Ölu doðumlarýmý anlatacak
Anlatýlmayacak
Diri katliamlar


Karanlýðý yýrtamazken ne diye doðar bu güneþ?
Sabah niye olur ki uykular çekilmezken?
Sorularýmý büyüten þu nefes ,
darlýðýný çekiyor hayatýn þimdi

düþündükçe
avuçlarýma düþen
cenin halindeki hayallerimle mesh
ediyorum alýn yazýmý

El yazým bile deðiþiyor mürekkebbin rengi kýzýla çalarken

Laternanýn notasýnda karýþýklýk yaratmasa þu bam telim
inanacaðým mitolojiye

Eros
Poseidion
Ares
Hera

Damarlarýma asýlan çýtýrtý buyumeden ,
atsa elini..
derken..
cenin son nefesinde

yetisemedi
Tanrilar
ve
verdi nefesini

Ellerimle yokladým dünyayý
Hisssedemedim

El
Yazsýn yazý’mý parþömenlere þimdi

þiar
Sosyal Medyada Paylaşın: