bilmek istemeyiz kan nasýl emilir, gafletin koca memeli göðsünden. yorduðunuzu size yorar hissettiðimiz bizim deriz. hiç mi hiç çekinmeyiz; içinizdeki nükleer denemelerden; savrulup duran pespaye partiküllerinizden…
sorarýz elbette bir gün hesabýný can-ý gülüþenimize göz dikene; -pir’in köpeklerine sunsan yenmez o yüreklerden!-
deðil mi ki gökten alýp koparmýþ tutup cana katmýþýz devasa bulutlarý deðil mi ki gökyüzümüze safir gördüðümüze tansýk denir. gözlerimizdeki mavi noktalar biz diyenlerle bizimdir!..
gördük ki nice nice gemiler batarmýþ, çaþýt hallerin böyle gel geçlerinde. ki bizim soframýzda hürriyet var, aþk var! direnip direnip boyun eðmemek var! böylesinin kasvet yüklü kasketine!
-sorun þimdi kimin yetimidir ayrýlýk, gayrýlýk, kime þehvet olur o ayrýk’sý çenelerde- rotamýz þiir bizim, öðüttüðümüz can! un ufak mýsýr koçaný aþk dediðimiz; sürüye katýlmayýþýn lanetli deðirmeninde…
Hidayet DAL/Can Sokaðý Lambalarý
Sosyal Medyada Paylaşın:
hidayet dal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.