İŞTE AHVAL

On dördümde gurbet ele savruldum
Felek dîvaneye döndürdü beni
Ana baba hasretiyle kavruldum
Sýla hasretiyle yandýrdý beni

Þiire tutundum dört yýl süreyle
Gönül evim coþtu bir kýrýk neyle
Yürek sesi denen bu bahaneyle
Bir ulu çýnara kondurdu beni

On yedide bir orduya neferdim
Ýnsanlarý eðitmekti tek derdim
Körpe yüreklerle huzura erdim
Bu karasevdayla dindirdi beni

Ýlimle irfanla büyürken canlar
Eþimdi, dostumdu, kanýmdý onlar
Bu kutsal görevi bilenler anlar
Hak, Vatan aþkýna bandýrdý beni

Meðer gerideymiþ gurbetin aslý
Ýçinde gizliymiþ gözyaþý faslý
Kimseler görmedi aðlarken sesli
Sabýr dibeðine bindirdi beni

Gurbeti gurbete uladý kader
Yine Emr-i Hakk’a uydum derbeder
Çýkarýp karþýma bir er oðlu er
Bir gönül çelenle kandýrdý beni

Hoþtu düzenimiz bulmazdýk kusur
Derdik; bu minvalde geçer bin asýr
Bir halden bilmeze olduk da esir
Yavru ceylan gibi sindirdi beni

Böyle geçti yýllar bilmeden suçum
Karlý daða döndü baþýmda saçým
Sanki düþüncenin kemine açým
Aðustos Ayýnda dondurdu beni

Gelin der yüreðe sevgi yaraþýr
Cümle karanlýklar sevgiyle ýþýr
Korkardým bu beden köze bulaþýr
Yaradan’a sevdam söndürdü beni

Zübeyde GÖKBULUT(gelin)/ 2013- Kýrþehir

Sosyal Medyada Paylaşın: