Ecel eli kulağında
Sabah olmuyor.
Bitmiyor, uzadýkça uzuyor gece.
Gecenin ikinci yarýsý oldu.
Oturdum’ da, düþünüyorum geçmiþimi ince, ince.
Oysa!
Sonuna geldim, yýllardýr yürüdüðüm yolun
Bu gün yarýn o’ da biter.
Öyle yorulmuþum’ ki, dizlerim aðrýyor.
Biliyorum!
Topraktan geldik, topraða döneceðim.
Göründü, yolun sonu.
Biliyorum ben’ de bir gün, o tahta ata bineceðim.
Þu bitmez uzun gecede oturdum
Ýþte ben!
Bunu, düþünüyorum.
Nasýl bitti anlamadan
Zamaný sonuna yaklaþtýrdým, su gibi aktý geçti zaman.
Yiyecek, ya bir lokmam kaldý, ya iki.
Onunla idare ediyorum, kendimi yormadan.
Neyse’ ki!
Gece gibiyim yataðýmda
Kimse benden, baþka’ da bir þey beklemiyor saten.
Geçmiþim var aklýmda
Bazen gülüyor, bazen aðlýyorum
Vaktim yaklaþtý, ecel dersen eli kulaðýnda.
06 Aralýk 2015-12-06
Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.