Özlemleri Yakıyoruz Gecelerde
Arsýz düþlerimin çýkrýðýnda bin ilmek
Ateþleri çekiyorum kör kuyulardan
Viran ömrümün isimsiz cennetinde
Beklemekte beni sevdalý bir melek.
Yangýnlar düþmüþ toy çocukluðuma
Söðüt kabuðundan düdükler elimde
Kendim çalar, kendim söylerim hey
Ozan göðsümü yakan sevda dilimde.
Enkazlarla çevrilmiþ bir surdur çevrem
Akýp giden çýlgýn bir zamandýr derdim
Biçare yüreðin saltanatýnda kendimleyim
Küllerle örtülen denizlerde kayýp bir þiirim.
Göðsümün cenderesinde yýkýlmayan tabular
Leylim þarkýlarda kayýptýr binlerce hatýralar
Gözlerinin ummanýna yürüyeyim, býrak yar
Küskün duruþlarýnla tüketme beni bu bahar.
Geçiyor saatler, tükenen zaman kapsülündeyiz
Ömrümüzü tarumar eden rüzgâra direnemeyiz
Güneþleri yýlgýn, denizleri küskün devirdeyiz
Özlemleri yakýyoruz gecelerde, kýymetsiziz.
Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.