KADER......

Hani, bir þarkýda diyor ya
Kader diyemezsin, sen kendin ettin.
Vallahide, billahi de ben etmedim
Rabbim böyle istedi, bende kabul ettim…
Henüz daha çocuk bile deðil, bebeydim
Yürümeyi bilmez daha emeklemekteydim
Üstelik konuþamaz, ana emziðindeydim,
Ben bende deðil, Rabbimdeydim….
Ne geceymiþ, ben ateþler içinde
Gündüzden konu, komþu eðlenmiþ benle
Sabah aðlar imiþim, þaþýrmýþ anne
Bir ayaðým basmaz olmuþ çökmüþüm yere….
Saatler güne, günler aya dönmüþ
Aylar geçip, yýllar olmuþ
Tazecik bir fide yeþerirken solmuþ
Ancak, tekrardan yeþermenin bir yolunu bulmuþ…
Ben daha çocuktum
Yürümek, koþmak istiyordu yüreðim
Ters giden bir þeyler vardý çözemediðim
Hayatým siyah iken, hep maviyi düþledim…
Herkesin farklý bakýþýndan yorgundu ruhum
Ýsteðim, sadece sevgi, ilgi idi hayatta
Ancak, hep engellerle doluydu yolum
Ama, katlanýp, sabredip erdim murada….
Kadere karþý duramazdým
Ben daha yürüyemeyen çocuktum
Unuttum, bilmiyordum ki koþmayý
Tutmazsa biri hep düþmekten korktum…

Yýllarca hasret þarkýlarý çaldý durdu þu gönlümde
Aslýnda bütünümüz emanet deðilmi ki, bu alemde
O zaman sen, insan oðlu neden fark ararsýn bende
Býrak ben de dalayým seninle maviliklere…..











Sosyal Medyada Paylaşın: