Sonsuzluk deðil de…! Noktasýz virgülsüz dolu dizgin... Uzayan bir sen nöbetinde Mazi içerimde üç nokta iken... Bengisuyu olup, Güneþte titreyen tomurcuða inerken, Ölümü þerbet tadýn da hissetmek için… Ýlk kez sevda bulutlarýný aðlatmak istedim. Ýlk kez….! Ruhumun özgür kalmasýný; Sonunu bile bile, Bir mutlu anýný düþünerek, Sensizlik zamanýnda , Bin kez ölüp de, Hiç seni unutamamayý seçerek, Ýstedim… Yoksa çok iyi bilirdim Gözlerindeki mabette, Secde etmeyi Allah’a… Meçhul de kaybolup giderken ! M.Güneþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müşteba Güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.